Een eeltknobbel is een aandoening die zich vormt als verdikte huidlagen door de reactie van herhaalde wrijving, druk en irritatie. Eeltknobbels worden vaak aangetroffen op de voeten en handen, maar kunnen ook overal op de huid voorkomen. Eeltknobbels zijn net als likdoorns die ook op dezelfde manier kunnen ontstaan.
Behandeling voor likdoorns en eeltplekken zijn alleen nodig als de persoon enig ongemak voelt, en de meeste mensen proberen de bron van wrijving te elimineren, waardoor ze verdwijnen. Echter, patiënten met suikerziekte of een andere aandoening die resulteert in een slechte bloedstroom naar de voeten, lopen een groter risico op complicaties. Het is van groot belang om de juiste medische zorg te krijgen, wat meestal vereist is voor mensen met dergelijke aandoeningen.
Wat zijn likdoorns en eeltplekken?
Likdoorns en eeltplekken verwijzen over het algemeen naar de verdikking van huidcellen, vooral op de voeten, handen en vingers. Het kan ook op andere plekken op het lichaam voorkomen.
Likdoorns
Likdoorns zijn kleine, ronde, verdikte cellen die u waarschijnlijk op de bovenkant en zijkant van uw tenen ziet. Hieronder staan enkele soorten likdoorns:
- Harde likdoorns – Deze worden meestal gevonden in een groter gebied van verdikte huid. Het zijn kleine, harde en dichte verdikte huid die zich vormt op de bovenkant van de teen, omdat het gebied tegen het bot drukt.
- Zachte likdoorns – Deze likdoorns zijn relatief zachter en hebben een rubberachtige textuur. Ze zien er witachtig/grijs uit en verschijnen meestal tussen de tenen.
- Zaadmais – Deze zijn kleiner dan de andere twee soorten likdoorns en verschijnen op de onderkant van de voeten.
eelt
Eeltplekken verschijnen meer verspreid dan likdoorns. Het zijn harde en dikke plekken op de huid en zijn groter dan likdoorns. Eeltplekken worden gevormd op plekken die gewicht dragen of die continu wrijving of wrijven ervaren. Enkele plekken waar dit kan worden gevonden zijn de zijkant en bal van de voet, de grote teen, de hiel, de vingertoppen van gitaristen en de handen van ruiters, gymnasten of gewichtheffers. Eeltplekken zijn tot op zekere hoogte normaal.
Wat is het verschil tussen eelt en likdoorn?
| eelt | Maïs |
| Het is een deel van de huid dat dikker wordt door wrijving of druk. | Een type eeltplek dat bestaat uit dode huidcellen wordt likdoorn genoemd. |
| Ze zijn gelig of licht van kleur en voelen hobbelig aan. | Harde likdoorns zijn klein en dik, terwijl zachte likdoorns wit zijn en een rubberachtige textuur hebben. |
| Eeltplekken zijn groter en breder dan likdoorns. | Likdoorns zijn klein en rond, met een duidelijk centrum dat hard of zacht kan zijn. |
Wat zijn de oorzaken van eelt?
Herhaalde druk en wrijving op een specifiek huidgebied zijn de hoofdoorzaak van het ontstaan en de groei van eelt en likdoorns. Enkele veelvoorkomende oorzaken van wrijving en druk zijn:
- Het dragen van slecht passende schoenen en sokken: Het dragen van schoenen en sokken die niet goed passen, kan eeltplekken veroorzaken. Als de schoenen los zitten, kunnen de voeten tegen de zijkanten van de schoenen schuren en dit constante wrijven kan eeltplekken veroorzaken. Hetzelfde geldt voor sokken en andere sandalen.
- Sokken overslaan: Ook het niet dragen van sokken in schoenen en sandalen kan eelt veroorzaken.
- Gebruik van handgereedschap of bespelen van instrumenten: Herhaaldelijk gebruik van instrumenten zoals gitaar kan eelt veroorzaken. Zelfs te veel druk uitoefenen tijdens het schrijven kan eelt veroorzaken door de wrijving tussen de pen en de hand.
- Erfelijke neiging tot het ontwikkelen van eeltplekken:Bij sommige mensen zijn eeltplekken of likdoorns op de dragende plekken genetisch bepaald.
Wat zijn de symptomen van eelt?
Likdoorns en eeltplekken geven een persoon het gevoel dat hij op stenen loopt. De volgende tekenen en symptomen zijn:
- Een verharde en verheven bult.
- Wasachtig, drogen, of schilferige huid.
- Een ruwe en dikke huidplek.
- Pijn en gevoeligheid onder de huid.
Als de eeltplek pijnlijk wordt en er vloeistof uit vrijkomt, moet de patiënt onmiddellijk medisch advies inwinnen, omdat dit kan betekenen dat het eeltplekgebied geïnfecteerd is. Bovendien moeten patiënten met diabetes, perifere neuropathie en perifeer arterieel vaatlijden moet men zeer voorzichtig zijn met eelt.
Er zijn verschillende soorten likdoorns en eeltplekken. Het is belangrijk dat u er meer over weet.
- Likdoorns: zijn kleiner maar dicht. Ze verschijnen met een dicht centrum en gezwollen huid eromheen. Harde likdoorns verschijnen in het buitenste gebied en de kleine teen, terwijl de kleine likdoorns tussen de tenen verschijnen. Likdoorns zijn pijnlijk als er druk op wordt uitgeoefend.
- Eeltplekken: bedekken een groter gebied en zijn minder dicht dan maïs. Ze zijn zelden pijnlijk en vormen een dunne vlek op de gewichtdragende gebieden zoals hielen, handpalmen en knieën.
Zijn likdoorns en eeltplekken pijnlijk?
Likdoorns en eeltplekken hoeven niet pijnlijk te zijn in het begin van hun ontstaan. Maar sommige ervan, met name likdoorns, worden dikker na verloop van tijd en worden pijnlijk als erop wordt gedrukt. Eeltplekken zijn over het algemeen minder gevoelig dan de huid ernaast en kunnen soms barsten. Deze barsten of kloven zijn pijnlijk en als ze geïnfecteerd zijn, kunnen ongemak en pijn optreden.
Hoe wordt eelt bij een patiënt vastgesteld?
De dokter zal de voeten controleren en wratten en cysten uitsluiten als mogelijke redenen voor dikkere huid. Een röntgenfoto kan worden aangevraagd als een fysieke afwijking de likdoorn of eeltplek veroorzaakt.
Wat zijn de risicofactoren voor eelt?
Bepaalde factoren kunnen het risico op het optreden of terugkeren van de aandoening vergroten, waaronder:
- Hamerteen – Het is een misvorming waarbij de teen als een klauw omhoog krult.
- eeltknobbel onder grote teen – Een hallux valgus is een benige en abnormale bult die ontstaat op het gewricht aan de basis van de grote teen.
- Andere voetafwijkingen – Voetmisvormingen zoals een botuitsteeksel kunnen leiden tot voortdurende wrijving van de huid in uw schoenen, wat leidt tot eeltvorming.
- De handen niet beschermen – Als u handgereedschap en instrumenten gebruikt zonder de juiste bescherming, kan uw huid worden blootgesteld aan constante wrijving en druk, waardoor het risico op eeltplekken toeneemt.
Wanneer moet ik naar de dokter gaan voor eeltplekken?
Als de persoon gezond is en de eeltplekken niet te veel ongemak veroorzaken, dan heeft de persoon geen deskundige behandeling nodig. Er zijn echter verschillende omstandigheden waarin men het advies van een voetspecialist moet inwinnen:
- Als men heeft suikerziekte of een aandoening die de immuniteit, de gezondheid van de zenuwen en de bloedsomloop verzwakt.
- Ervaart pijn en heeft moeite met het uitvoeren van dagelijkse activiteiten.
- Eelt- en likdoorns komen veel voor.
Vraag een afspraak aan bij Apollo Ziekenhuizen.
Welke behandelingen zijn er voor pijnlijke of geïnfecteerde eeltplekken?
Likdoorns en eeltplekken worden meestal behandeld door het dragen van goed passende schoenen en beschermende pads. Als de aandoening echter aanhoudt, kunnen medische behandelingen verlichting bieden.
- Het overtollige vel wegsnijden – De arts zal de verdikte huid wegtrekken om de pijn te voorkomen.
- Medicatie voor het verwijderen van eelt – Een 40% salicylzuurpleister kan worden aangebracht. Een puimsteen, nagelvijl zijn andere technieken die door artsen worden voorgesteld.
- Inzetstukken voor schoenen – De arts kan op maat gemaakte, gevoerde inlegzolen voorschrijven om likdoorns of eeltplekken te voorkomen als de patiënt een onderliggende voetafwijking heeft.
- Chirurgie – In zeldzame gevallen kan de arts een operatie voor eeltplekken aanbevelen.
Lifestyle en huismiddeltjes
Sommige huismiddeltjes en veranderingen in levensstijl kunnen een eeltplek of likdoorn genezen. Men kan het volgende proberen om eeltplekken te voorkomen en voor verlichting:
- Gebruik kant-en-klare pads of een vloeibaar likdoornverwijderaar op het aangetaste gebied.
- Week je voeten en handen in warm water met zeep. Dit helpt de huid te verzachten, waardoor het makkelijker wordt om eelt of likdoorns te verwijderen.
- Wrijf over eeltplekken of likdoorns met een washandje, vijl, nagelvijl of puimsteen om de verdikte huidlaag te verwijderen.
- Breng een vochtinbrengende crème aan op de huid om deze zacht te houden.
- Draag goed passende, zachte en comfortabele sokken en schoenen om de kans op likdoorns of eeltplekken te minimaliseren.
Welke voorzorgsmaatregelen moet ik nemen om eelt te voorkomen?
Door bepaalde preventieve maatregelen te nemen, kunt u de groei van likdoorns en eeltplekken voorkomen.
- Draag niet-medicinale likdoornpads, verbanden en viltpads op de plekken op uw huid die gevoelig zijn voor wrijving. U kunt ook wat lamswol of een teenspreider tussen uw tenen gebruiken.
- Terwijl je een schoen draagt, moet je je tenen kunnen wiebelen. Of je kunt hem laten oprekken bij een schoenenwinkel om wrijving en druk op je voeten te voorkomen.
- Draag handschoenen of bedek de handvatten van uw gereedschap met afdekkingen of tape van textiel tijdens het gebruik.
Conclusie
Omdat eeltplekken ontstaan door wrijving en druk op de huid, is er een kans dat dit op elk moment terugkomt. Het voortdurend dragen van slecht passende schoenen is de belangrijkste oorzaak van likdoorns en eeltplekken. De meeste likdoorns en eeltplekken kunnen thuis worden behandeld, maar de arts kan de voeten onderzoeken en behandelen als de patiënt zich zorgen maakt.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Is maïs gewoon eelt?
Likdoorns en eeltplekken zijn niet hetzelfde. Likdoorns zijn kleiner en dieper dan eeltplekken, met een harde kern. Het is omgeven door gezwollen huid en is pijnlijk als je erop drukt.
Gaan likdoorns en eeltplekken vanzelf weg?
Ze verdwijnen vanzelf als de druk en wrijving afnemen.
Kun je een likdoorn uit je voet trekken?
Het is niet raadzaam om zelf uw likdoorns weg te snijden of te scheren, omdat dit kan leiden tot infectie van de omliggende weefsels. Snijden of scheren moet worden uitgevoerd door een arts.
